گفتمان‏های حاکم بر نظام نشانه شناختی تابلوهای شهری (مطالعه‏ی موردی: تابلوهای شهرداری بین سال‏های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ در شهر اصفهان)

زندگی شهری آکنده از تابلو‏ها، طرح‏ها و تصاویر متعدد تبلیغاتی است که از سوی سازمان‏های دولتی و خصوصی، فضای شهری را اشباع کرده‏اند. در این میان، شهرداری‏ها نیز با هدف توسعه‏ی فرهنگ شهروندی، تابلوهایی را در سطح شهر‏ها در معرض دید عموم قرار می‏دهند. هدف مقاله‏ی حاضر این است که تابلوهای تبلیغاتی شهرداری اصفهان در بین سال‏های 1388 تا 1390 را تحلیل نموده و نوع گفتمان‏های حاکم بر روابط نشانه‏ای این تابلوها را تفسیر نماید. برای نیل به هدف فوق الذکر، روش «تحلیل نشانه‏شناسی شناختی» متعلق به پارادایم تفسیری به عنوان ابزار نظری و روشی مورد استفاده قرار گرفت و از بین 140 طرح سال‏های 1388 تا 1390، 27 طرح وارد حجم نمونه شدند. بعد از تضمین اعتبار کار، طرح‏ها مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می‏دهند که پنج گفتمان قانون‏مداری، گفتمان همذات پنداری، گفتمان هشدار، گفتمان پیام-زیباشناسی وگفتمان پیام محورانه بر نظام نشانه‏ای تابلوهای شهری حاکم هستند. در حالی که در سال‏های 1388 و 1389 گفتمان پیام- زیباشناختی عمومیت بیشتری دارد؛ در سال 1390 گفتمان همذات پنداری بیشتری وجود دارد و تحولی گفتمانی به وقوع می‏پیوندد که از پیام صرف، تصاویر خشن، معانی منفی و هشدارآمیز به سوی تبلیغاتی در راستای ایجاد همدلی، همذات پنداری و همراه با شگردهای هنری حرکت می کند.